Tegenwoordig worden er allerlei gegevens over u verzameld en gebruikt om uw koopgedrag te kunnen voorspellen. En op sociale media wordt uw persoonlijke informatie bijgehouden. Ten voordele van deze platformen om uw gegevens te kunnen verkopen aan de hoogste bieder. Ook de klantenkaarten van supermarktketens worden gekoppeld aan uitgebreide persoonlijke profielen via diezelfde sociale media. En de mobiele telefoonproviders zoals Proximus en Telenet verzamelen ook gegevens over uw belgedrag. Zelfs de producent van de telefoon, zoals Apple of Samsung, heeft uw persoonlijke gegevens in hun bezit. En dan zijn er nog de verschillende overheidsdiensten, banken en andere instellingen die uw persoonlijke data bijhouden.
Maar wat weet u over uw persoonlijke data en de wet op de privacy, en waar vindt u al de informatie die over u is opgeslagen terug in de Cloud? In deze bijdrage focussen we ons op 3 public Cloud spelers, Google, Facebook en Twitter.
Een belangrijke factor voor de bruikbaarheid van big data is variëteit. Hoe meer verschillende soorten gegevens je hebt, hoe beter. In dat geval scoort Google erg hoog. Het bedrijf is dan natuurlijk ook meer dan alleen een berichtendienst of sociaal netwerk. Google heeft gegevens over wat je zoekt in Google zelf, de filmpjes die je kijkt in Youtube. Net als de locaties die je opzoekt in Google Maps, waar je Android-telefoon is geweest, aan welke contactpersonen je mails hebt gestuurd met Gmail, afspraken in je Google Agenda, sites die je hebt bezocht in Chrome. En nog meer als je nog van andere Google-diensten gebruik maakt.
Via Google.com/settings/takeout zijn de gegevens te downloaden. In het accountoverzicht is ook informatie te vinden van uw activiteiten. Denk aan zoals het aantal verzonden mails, bezochte plaatsen, bekeken video’s, etc. In het dashboard kun je tevens een overzicht vinden van alle verschillende profielen die je bij Google hebt.
Bij Google kun je kiezen welke gegevens je wilt downloaden. De indeling verschilt per type bestand (contacten als vCards, documenten als Word-bestanden). Wie enigszins actief gebruik maakt van Google-diensten, heeft al snel een paar gigabytes aan data te verzamelen.
Voor Facebook was het de Oostenrijkse rechtenstudent Max Schrems die het ijs brak. Hij richtte de groep ‘Europe versus Facebook’ op en ontving in 2010 een PDF van 1.200 pagina’s met alle informatie die Facebook over hem had opgeslagen. Inmiddels kun je zelf deze informatie terugvinden. Ga naar de instellingen van je account en je ziet een onopvallend linkje waarmee je jouw gegevens kunt downloaden. Facebook beschrijft uitgebreid hoe je bij je data kunt en wat dit omvat.
Facebook wijst erop dat alle info ook op de site zelf is te zien en dat downloaden van de informatie een veiligheidsrisico met zich meebrengt. Je moet dan ook je wachtwoord ingeven bij het aanvragen van het archief en nogmaals bij het daadwerkelijke downloaden. Het is alleen mogelijk om alle info ineens te downloaden en is het ook duidelijk dat Facebook al veel meer verschillende soorten info van je heeft dan bijvoorbeeld Twitter. Facebook levert de informatie volledig als HTML-bestanden. Die zijn wel gemakkelijk in een browser te bekijken, maar minder flexibel om eigen bewerkingen mee te doen.
Twitter
Nog niet zo heel lang geleden moest u zich beroepen op de Europese wetgeving om via een stappenplan de informatie te bemachtigen die dit bedrijf over u heeft. Inmiddels biedt de site in je profiel een link aan waarmee je jouw gegevens in handen kunt krijgen. In de instellingen kies je voor ‘Je archief opvragen’ en daarna ontvang je per mail een link om het bestand te downloaden.
In dat bestand zit een indexpagina die je in een browser kunt openen en daarmee kun je per jaar en maand gerangschikt al je tweets opvragen. Je kan deze ook doorzoeken en er is wat algemene info over je account. Informatie over je volgers, lijsten die je hebt gemaakt en andere info wordt niet meegeleverd. De tweets worden ook als losse databestanden meegeleverd, waardoor programmeurs er gemakkelijker mee aan de slag kunnen.
Is dit alles of is er meer informatie over u te vinden?
Deze drie public Cloud providers vertegenwoordigen maar een fractie van de gegevens die over u beschikbaar zijn. Denk maar aan bedrijven zoals Microsoft, Apple en vele andere on-line winkels die uw persoonlijke gegevens hebben. En dan zijn er ook nog de supermarktketens, en banken die je betaalgegevens weten. Dat zijn persoonlijke gegevens die nog veel moeilijker opvraagbaar zijn.
In Nederland heeft Privacy organisatie Bits of Freedom PIM ontwikkeld, de Privacy Inzage Machine. Deze helpt u om brieven op te stellen en te versturen aan 200 mogelijke bedrijven om uw informatie op te vragen. Wie al zijn persoonlijke data onder controle wil houden, moet in elk geval nog flink aan het werk om die data eerst te verzamelen. Wellicht dat een gelijkaardig alternatief in België ook beschikbaar zal komen, dus wie durft het als eerste aan om ook onze persoonlijke gegevens inzichtelijker te maken?
Wilt u zelf een beter beeld krijgen van de sporen die u achterlaat tijdens het surfen op het internet?, dan kan u eens een kijkje nemen op de site Me & My Shadow. Hier kan je aanvinken van welke diensten u gebruik maakt en dan krijg je een mooi overzicht van de sporen die u achterlaat.
